Home

Welkom op mijn blog

Wat leuk dat je er bent! Ik ben Yassmin van Yassart en ik blog over vanalles en nog wat. Zoals mijn logo ook zegt, deel ik alles wat in mijn hartje begeert. Zowel de leuke als de minder leuke dingen, omdat ik vind dat alles bespreekbaar moet zijn. Mijn levensfilosofie is dat ieder mens een kleine bijdrage moet doen aan de wereld en dit is die van mij. Wil je meer over mij te weten komen? Dan kun je dat vinden op mijn about me pagina. Wil je lekker rondsnuffelen? Dan vind ik dat natuurlijk ook hartstikke leuk, al helemaal als je een reactie achterlaat.

Mijn laatste blogs op een rijtje

- De kleine krullenbol
  september 11, 2016PersonalHet is eind-de-lijk zover. Het moment waar ik zo lang op heb gewacht… ik heb eindelijk een weekje vrij! Ik heb zitten tellen.. en volgens mij is het nu 2 jaar geleden dat ik het voor laatst een midweekje vrij had, laat staan 1,5e week. Al met al zal ik misschien al 3 of zelfs 4 jaar geen echte vakantie hebben gehad. Dus ik denk dat ik wel hardop mag zeggen dat ik dit dubbel en dwars heb verdient. En hier zit ik dan, op een zondagochtend op een terras, wachtend op mijn lief die 5km aan het rennen is. Op de achtergrond hoor de organisator op de microfoon, pratende mensen, klappende mensen en …. Een kleine krullenbol en hij krijst alsof zijn leven er vanaf hangt. Moeders geeft ‘straf’ (als in waarschuwingen geven, veel te laat ingrijpen, en toch proberen te lachen voor de buitenwereld). Maar hij is moe, wilt naar bedje toe, maar is natuurlijk te koppig om dat toe te geven. Hij voelt zich niet gehoord en gaat uit onmacht gekke dingen doen. Grote tranen als gevolg en een geïrriteerde omgeving. Ik denk dat ze die irritatie heus wel voelen. Met hun geheime onzichtbare kiddie-antennes. Ja dit is mijn rustige eerste vakantiedag. Ik voel een walm van agressie en irritatie over mezelf heengaan. Het liefste ga ik nu in me eigen wereldje verdwijnen, gewoon quality-me-time met muziek en geen mensen om me heen. Alles en iedereen werkt op mijn zenuwen. Maar helaas.. soms moet je je eigen dingen aan de kant schuiven voor anderen. En dat doe ik ook, maar van binnen schreeuw ik misschien nog harder dan dat kind op het terras. Van binnen is mijn eigen kleine krullenbol ook aan het schreeuwen en gillen dat ze rust en aandacht en tijd nodig heeft. Maar niemand kan en wilt naar haar luisteren. Dus verstopt ze zich, in een heel klein donker hoekje. Lieve krullenbol, ik weet het.. je voelt je gefrustreerd. Je moet doen wat anderen willen, je bent moe en ik hoor je. Maar helaas kan ik op het moment niks voor je doen. Adem in, adem uit en tel tot 10. Het komt allemaal goed lieve schat....
- DIY Tijd voor een nieuw bureau
  augustus 10, 2016DIYZoals jullie weten, zit mijn hoofd vol met projecten waar ik mezelf maar niet toe kan zetten om mee te beginnen. Maar… Nu kan ik trots mededelen dat de eerste stap gezet is geworden: mijn bureau. Toen we vorig jaar hierheen verhuisden, had ik mijn hobbykamertje al helemaal in mijn hoofd ingeruimd. En zoals het altijd gaat, kwamen er steeds meer ideeën bij. Soms omdat mijn hoofd gewoon zo doet en soms omdat ik tegen dingen aanliep qua functionaliteit. Mijn bureau was een functioneel probleem. Aangezien ik altijd met zoveel dingen bezig ben, was het blad/projecten ratio niet in evenwicht. Oftewel, mijn projecten pasten niet op het blad. Aangezien ik al een rommelig persoon ben, hielp dit niet echt. Dus Mientje had een nieuw idee, een grotere plank erbij, zodat ik een hoek creëerde. Na uitstel komt afstel zeggen ze, dus na mijn vorige post dacht ik: zo, nu gaan we het doen ook. De centimeter kwam erbij en het meten kon beginnen. Een plank van exact 200*60 moest passen. Op naar de bouwmarkt. Voordat ik kon gaan, liep ik al tegen het eerste probleem aan: de auto. In een Aygo past moeilijk / helemaal niet een plank van 2 meter lang. Gelukkig heb ik een lieve moeder met een busje die mij daarmee kon helpen. Daar gingen we dan, op naar de bouwmarkt. Zo’n hele grote met veel te veel gangpaden en bijna geen personeel om je de weg te wijzen. Eenmaal bij de planken aangekomen, kwam natuurlijk de vraag: wat voor een plank. Een witte plank zou handig zijn, maar verven was ook een mogelijkheid. De verf had ik tenslotte toch al thuis liggen. Maar ik heb een goede witte plank kunnen vinden, die op maat laten zagen en verstelbare poten gekocht. In mijn kamertje loopt het namelijk schuin af, en tja… dat blad moest natuurlijk wel recht zijn. Vorige maand heb ik mijn eerste accuboor gekocht, die ik nog niet had kunnen gebruiken. Dus die tijd was gelukkig aangebroken. Ik geef eerlijk toe, enige hulp heb ik wel nodig gehad. Altijd als ik een verbouwings-programma keek op tv, dacht ik altijd: dat wil ik ook kunnen! Hoe moeilijk kan het zijn toch? Nou heel makkelijk was het niet, maar met een beetje hulp van mijn lief en een beetje hulp van mezelf is dat allemaal goed gekomen. Daar zat ik dan, op de grond met 2 mega planken, wat schroeven, poten en mijn boor. ‘One step at a time’ paste hier wel goed bij. Al met al heeft het boren, schroeven ongeveer een uurtje geduurd. Voor een eerste keer niet eens zo slecht, al zeg ik het zelf. En dan zou je denken, klaar! Maar nee hoor, het plaatsen van de plank was nog een probleem. Hij was zo opgemeten, dat het precies zou passen. En als de ruimte leeg was, was dat waarschijnlijk ook geen probleem geweest. Gelukkig doen wij niet aan makkelijk. Na een hoop schuiven, poten eraf halen, nog meer schuiven, poten weer erop doen, stond het zoals het moet staan. Even alles waterpas gezet en voilà! Klaar is kees. En ik kan eerlijk zeggen dat ik beretrots ben op mijn creatie die ik (bijna) helemaal alleen heb gemaakt. Zie hier het resultaat! ...