Creatief of impulsief?
Zoals jullie weten, vind ik het heerlijk om lekker creatief bezig te zijn. Alleen heb ik het probleem dat ik zo veel verschillende dingen leuk vind en zoveel verschillende ideeën en projecten heb, dat ik eigenlijk geen overzicht meer heb en er voor mijn gevoel steeds meer projecten bij komen, dan dat er af komen. Is dit nu de vloek van ieder creatief persoon? Of ben ik nu gewoon iets te impulsief als het gaat om mijn creativiteit? In dit artikel ga ik dat samen met jullie onderzoeken.
‘Dat wil ik een keertje doen! Ow ja.. en dat wil ik ook nog eens uitproberen of mee experimenteren.’
Zodra ik door een hobbywinkel loop, blijft er altijd veel te veel aan mijn vingers plakken. Als een kind in een snoepwinkel. Als ik niet oplet dan ga ik ook nog eens kwijlen of misschien nog erger… mijn eigen bankrekening overvallen.
Enkele voorbeelden van projecten waar ik al een langere tijd mee bezig ben. Oftewel… waar ik al de spullen voor heb gekocht maar nog niet heb gebruikt.
- Een houten oorbellen rek
- Een houten agenda / bord voor in de keuken
- Diverse kandelaren, waxinelichtjes en decoratie aanpassen
- Het schilderen van de gipsbuik van mijn schoonzusje
- Mixed media met boeken
- Nog meer mixed media ontdekken
- Het onder de knie krijgen van het gebruik met waterverf
- kunst maken van LP platen
En dit is nog maar het tipje van de sluier. Mijn hobbykamertje is momenteel ook gewoon te klein voor alle projecten en ideeën in mijn hoofd.
Ik moet wel zeggen dat sinds ik in de ziektewet zit, ik enigszins wel let op mijn uitgaven. Al heb ik aan de andere kant mezelf ook wel eens laten gaan (soms op advies van Wouter) omdat mijn creativiteit juist een hele grote positieve invloed is geweest op mijn herstel. Maar als ik al het geld had om te besteden? Ja… dan zou ik alle creatieve spullen kopen die er zo goed als mogelijk waren (en natuurlijk wat extra sneakers).
Goed onderzoek begint natuurlijk bij de basiskennis. Dus wat zijn nu de definities van impulsief en creatief en in hoe verre kan ik mijzelf hier in vinden?
Impulsief
| im·pul·sief (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) | 1 aan de opwellingen van het ogenblik gehoor gevend |
| Impulsief betekent zonder ergens vooraf bij stil te staan en iets spontaan doen. Impulsief gedrag wordt veroorzaakt door een inwendige prikkel of door een drang. Er bestaan verschillende vormen van impulsiviteit. |
im·pul·sief (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)
1 aan de opwellingen van het ogenblik gehoor gevend
Impulsiviteit heb ik altijd wel een moeilijk begrip gevonden. Want zoals ook de betekenissen aangeven, lijkt er maar een hele dunne lijn te zijn tussen impulsiviteit en spontaniteit. Persoonlijk heb ik mezelf voorheen nooit echt gelabeld als impulsief persoon, maar wel heb ik mezelf altijd gezien als een spontaan persoon. Zit hier eigenlijk wel verschil tussen dan?
Spontaan
| spon·taan (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) | 1 zonder dwang, uit eigen beweging 2 (van biologische verschijnselen) vanzelf optredend |
| spontaan. (van handelingen en uitingen) uit een opwelling voortkomend, niet uitgelokt of door een ander teweeggebracht: een spontane hulde, ontboezeming;-(bw.) uit eigen opwelling: hij tastte spontaan in zijn zak. (van personen) geneigd zijn opwellingen aanstonds te uitten: mensen, spontaan in vreugde en verdriet. |
Als ik deze definities zo bekijk, zijn ze eigenlijk hetzelfde maar met een ander jasje eromheen. Impulsiviteit wordt vaak gezien als iets negatiefs, dat mensen zich niet kunnen bedwingen en zichzelf en andere hiermee hinderen. Spontaniteit wordt vaak beschreven als iets heel positiefs. Wanneer iemand spontaan wordt genoemd, is dat eigenlijk een compliment.
Ik heb me hier nog wat meer in verdiept en het verschil hiertussen is zo klein, dat het bijna niet opvalt. Als er namelijk terug wordt gekeken naar de herkomst en oude betekenissen van deze worden komt het verschil hier op neer:
Impulsief kun je gedefinieren als ‘handelen uit emotie’, spontaniteit wordt eerder gedefinieerd met ‘handelen uit wil’. Of zoals ik het interpreteer: bij impulsiviteit denk je minder aan de gevolgen, waarbij de bij spontaniteit er iets meer over nadenkt.
En wellicht dat dat vroeger ook zo was, maar is dat nog steeds het verschil in ons ‘volksmond’? Ik zie mijn spontaniteit niet echt als iets doorgedacht, maar wellicht is dat ook omdat ik altijd het gevoel heb gehad dan mijn emoties en mijn wil eigenlijk erg dicht bij elkaar liggen. Hoe ervaren jullie dit? Aangezien dit echt iets is waar ik echt uren over kan nadenken en filosoferen.
Creatief
| cre·a·tief (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) | 1(veel) voortbrengend; = scheppend: creatief bezig zijn |
| Creativiteit is iets nieuws zien (kansen of oplossingen voor problemen), iets nieuws vinden en iets nieuws doen of maken. Daarmee is creativiteit dus meer dan een manier van waarnemen, denken of doen. In onze definitie is creativiteit juist een combinatie van deze drie. |
Nadat ik deze betekenis wel 10 keer heb gelezen, kom ik er achter dat ik hier niet veel wijzer mee word. Dat creativiteit te maken heeft met waarnemen, denken en/of doen, dat wist ik wel. Maar hier wordt niks gezegd over de ‘gezonde’ hoeveelheid of oplossingen.
Mijn zoektocht ging dus verder en opeens dacht ik ‘wat nu als ik het combineer?’ Een creatief impulsief persoon als het ware.
Een artistieke persoonlijkheid
Iemand met een artistieke persoonlijkheid wordt gedefinieerd als gevoelig, dromerig, creatief en impulsief. Ze hebben een levendige geest en vergeten vaak de wereld om hun heen als ze creatief bezig zijn. Ze houden van interessante en aparte mensen, beelden, texturen en geluiden. Deze types werken het liefst in ongestructureerde omgevingen en gebruiken hun creativiteit en verbeelding.
Soms lees je iets en voel je meteen een moment van herkenning. Dat had ik ook meteen toen ik dit tegen kwam. Wel is het zo dat structuur voor mij beter is, omdat ik op die manier toch iets meer controle heb ik mijn drukte en chaos, maar over het algemeen vind ik dit wel bij mij passen. En ik denk dat er velen zullen zijn die zich hierin kunnen vinden.
Mijn conclusie
Ja ik ben creatief en ja ik ben impulsief (of spontaan, daar ben ik nog niet over uit). Ik ben gevoelig en dromerig en heb veel te veel ideeën in verhouding tot de tijd die ik heb. En eigenlijk is daar niks mis mee, ik heb gewoon een artistieke persoonlijkheid. En als dat mijn labeltje is, dan vind ik dat hartstikke prima. Vooral als je erover nadenkt dat ik vorig jaar rond deze tijd werd gediagnostiseerd met een stemmingsstoornis, PTSS en het labeltje depressie kreeg. Als dat geen mooie ontwikkeling is in labeltjes? Dan weet ik het ook niet meer.
Hoe zit dat bij jullie? Herken je jezelf ook in een artistieke persoonlijkheid? Of wellicht totaal iets anders?
